Bir fotograf’ın düşündürdükleri

Aso Zagrosi

Bir   fotograf   önümde duruyor…..

Ben bu fotografa pek yabancı deĝilim…   Onlarca yıldan beri ben de bir çok Kürd gibi onu tanıyorum..

Bundan   27 yıl önce, yani 1979 yılında kanlı Eyetullahlar rejiminin sivil, silahsız ve savunmasız   onlarca Kürdü kurşuna dizdiĝi sahneyi   dünyaya taşıyan   fotoraftan söz ediyorum..

Daha önceleri bizler   Kürdlere yapılan baskıları, katliamları ve kısacası soykırımı   birilerine anlatmak için     hazırladıĝımız dosyalara bu fotografıda koyuyorduk…

Ama bugün Catherine Bedarida bu fotoraf’ın tam ortasında yer aldıĝı bir makaleyi   Le Monde gazetesinde   yazmıştı…

Makalenin konusu   Kürdlere karşı yapılan katiamları   yada Kürdlerin tarihini veya edebiyatını   anlatmak deĝil…

Makalenin yazarı,   1979 yılında   Ettela’at   gazetesinde yayınlanan, UPI ajansı   tarafından dünyaya taşırılan ve aynı yıl içinde PULITZER ödülünü alan bu fotografın   kimin tarafından çekildiĝini irdeliyor..

Evet, 27 yıl   önce Molalar rejimince   hunharca kurşunlanan   onlarca Kürdün ölüme gidiş anını tarihe   mal ederek abideleştiren   fotografçı bulundu…

Fotografçıyı araştırıp bulan Le Monde makalesinin yazarı Catherine Bedarida   deĝil.. Catherine Bedarida’nin   makalesi   4 Aralık günü The Wall Street Journal’da,   Newyork Ekonomik gazetesinde anketler uzmanı Joshua Prager’in   Fotografçının   kimliĝini açıklayan uzun makalesini konu almıştı..

Dünya türünü yapan ve Pulitzer ödülünü alan bu fotografı çeken fotografçı   hem anonim olarak olarak kayıt altına alınmıştı..

Joshua Prageri   2002 yılından beri bu fotorafı çeken   kışiyi bulmaya iten olay,   Pulitzer Ödüllerini   alanların bulunduĝu   bir kitabı okurken   Kürdlerin katliamını   sembolleştiren bu fotografı çeken şahsın   „Anonim“ olarak   kayıtlara geçmesiydi.

Joshua Prager,   4 yıldan beri bu fotorafın sahibini aramış ve nihayetinde   bugün Tahran’da yaşıyan 58 yaşında olan   Cihangir   Razmi olduĝunu tespit ediyor.

Joshua Prager,   o dönem Ettela’at gazetesinin redaksyonununda çalışan gazetecilerle,   Bruksel’deki   UPI’nin   o dönem sorumlusuyla ve Tahran’da yaşıyan Cihangir   Razmi’yle görüşerek durumu netleştiriyor..

O dönem Ettela’at gazetesinin sorumlusu The   Wall Street Journal’a „Nazmi’yi korumak için anonim olarak fotografı gazetede yayınladım“ diyor..

Joshua Prager   daha önce   Amerika’dan itibaren Cihangir   Razmi’yle   ilışkiye   çalışıyor.. Ama telefonla bu işlerin olamayacaĝını   düşünerek 2005 yılını Aĝustos ayında Tahran’a gidiyor ve   fotografçıyı görüyor…

Cihangir   Razmi     aynı   kurşuna dizme olayına ilişkin   hâlâ yayınlanmayan   başka fotografları   Joshua Prager’a   delil olarak   gösteriyor..

Joshua Prager   bu fotografın   hikayesini konu alan bir kitabın hazırlıklarını yapıyor..

The Wall Street Journal’ın haberinden sonra UPI   doĝrudan     PULITZER   juri üyelerine baş vurarak   ödülü Cihangir   Razmi’ye ismen   vermesini istedi..

Aslında bu   fotografın   hikayesinde   başlıyarak     Doĝu Kürdistan’ın ve   Kürdistan tarihini yazmak mümkün..

Bize , Kürdlere ait   olan ne varsa   ya ismi deĝiştirilir, ya anonim olur..

Bu fotografın hikayesi de…..